Duchowe pielgrzymowanie Duchowość PPAG 2019
Duchowe pielgrzymowanie Duchowość PPAG 2019
Intencja dnia: Modlimy się za Kościół powszechny, prowadzo-ne przez Niego dzieła, szczególnie misyjne, oraz o potrzebne łaski dla papieża.
Formularz: Najświętsza Maryja Panna Obraz i Matka Kościo-ła (II), Mszał Maryjny s. 121, Lekcjonarz Maryjny s. 53.
Ta Msza wielbi Boga Ojca, który „w swojej niezmierzonej dobroci” (Pf) dał Kościołowi-Dziewicy Najświętszą Maryję Pan-nę, Matkę Chrystusową jako „przykład cnoty” (por. Ant wej, Ant Kom, KK 65). „Podczas gdy Kościół w osobie Najświętszej Maryi Panny już osiąga doskonałość, dzięki której istnieje nieskalany i bez zmazy (por. Ef 5,27), chrześcijanie ciągłe jeszcze starają się o to, by przezwyciężając grzech, wzrastać w świętości. Dlatego wznoszą oczy ku Maryi, która świeci całej wspólnocie wybranych jako wzór cnót” (KK 65):
— wzór wzniosłej miłości, dlatego wierni modlą się: „[…]spraw, aby Twój Kościół, posłuszny jak Ona przykazaniu miłości, […] stał się dla wszystkich narodów sakramentem Twojej miłości” (Ko);
— wzór wiary i nadziei, dlatego wierni proszą, by Kościół, „wpa-trując się nieustannie w Świętą Dziewicę, pałał gorliwą wiarą […] i umacniał się w nadziei przyszłej chwały” (PK);
— najgłębszej pokory: „Ty nam dałeś Najświętszą Dziewicę Ma-ryję jako wzór […] najgłębszej pokory” (Ko);
— wytrwałej i jednomyślnej modlitwy: Apostołowie bowiem i pierwsi uczniowie „trwali na modlitwie razem z Maryją, Matką Jezusa” (1 Czyt, Dz 1,12-14); „modli się razem z Apostołami” (Pf);
— wzór kultu duchowego: „Najświętsza Maryja Panna jaśnieje Kościołowi jako przykład kultu w duchu i prawdzie”, przez który mamy się „oddać Tobie jako ofiara święta i Tobie przyjemna” (Nd, por. Rz 12,1);
— wzór autentycznego kultu liturgicznego: Matka Jezusowa, jak poucza Paweł VI, „stała się wzorem pobożności, z jaką Kościół obchodzi i życiem wyraża Boże tajemnice” (MC 16); Maryja bo-wiem jest „Dziewicą słuchającą… Dziewicą modlącą się… Dziewi-cą rodzącą… Dziewicą ofiarującą” (Pf, por. MC 16-21), Dziewicą czuwającą, oczekującą na zmartwychwstanie (por. Pf) – Krótko: Maryja jest „wzorem dla całego Kościoła w oddawaniu czci Bogu” (MC 21).
| PIERWSZE CZYTANIE | Ez 37,1-14 |
Duch daje życie
Czytanie z Księgi proroka Ezechiela
Spoczęła na mnie ręka Pana, i wyprowadził mnie On w du-chu na zewnątrz, i postawił mnie pośród doliny. Była ona pełna kości. I polecił mi, abym przeszedł dokoła nich, i oto było ich na obszarze doliny bardzo wiele. Były one zupełnie wyschłe.
I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, czy kości te powrócą znowu do życia?» Odpowiedziałem: «Panie Boże, Ty to wiesz».
Wtedy rzekł On do mnie: «Prorokuj nad tymi kośćmi i mów do nich: Wyschłe kości, słuchajcie słowa Pana! Tak mówi Pan Bóg: Oto Ja wam daję ducha, byście ożyły. Chcę was otoczyć ścięgnami i sprawić, byście obrosły ciałem, i przybrać was w skó-rę, i dać wam ducha, byście ożyły i poznały, że Ja jestem Pan».
I prorokowałem, jak mi polecono, a gdy prorokowałem, oto powstał szum i trzask, i kości jedna po drugiej zbliżały się do sie-bie. I patrzyłem, a oto powróciły ścięgna i wyrosło ciało, a skóra pokryła je z wierzchu, ale jeszcze nie było w nich ducha.
I powiedział On do mnie: «Prorokuj do ducha, prorokuj, o synu człowieczy, i mów do ducha: Tak powiada Pan Bóg: Z czte-rech wiatrów przybądź, duchu, i tchnij na tych pobitych, aby oży-li».
Wtedy prorokowałem tak, jak mi nakazał, i duch wstąpił w nich, a ożyli i stanęli na nogach – wojsko bardzo, bardzo wielkie.
I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, kości te to cały dom Izraela. Oto mówią oni: Wyschły kości nasze, znikła nadzieja nasza, już po nas. Dlatego prorokuj i mów do nich: Tak mówi Pan Bóg:
Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów, ludu mój, i wiodę was do kraju Izraela, i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. Udzielę wam mego ducha, byście ożyli, i powiodę was do kraju waszego, i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wyko-nam» – mówi Pan Bóg.
Oto słowo Boże.
| PSALM RESPONSORYJNY |
| Ps 104 (103),1ab i 24ac.29bc-30.31 i 34 (R.: por. 30) |
Refren: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana.
Tak niech mówią odkupieni przez Pana, *
których wybawił z rąk przeciwnika
i których zgromadził z obcych krain, *
ze wschodu i zachodu, z północy i południa.
Refren: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana.
Błądzili na pustynnym odludziu, *
do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi.
Cierpieli głód i pragnienie *
i wygasało w nich życie.
Refren: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana.
W swoim utrapieniu wołali do Pana, *
a On ich uwolnił od trwogi.
I powiódł ich prostą drogą, *
aż doszli do miasta zamieszkałego.
Refren: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana.
Niech dziękują Panu za dobroć Jego, *
za Jego cuda wobec synów ludzkich, 127
bo głodnego nasycił, *
a łaknącego napełnił dobrami.
Refren: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana.
| DRUGIE CZYTANIE | Rz 8,22-27 |
Duch przychodzi z pomocą naszej słabości
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Wiemy, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bó-lach rodzenia. Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posia-damy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdy-chamy oczekując przybrania za synów — odkupienia naszego
ciała. W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni. Nadzieja zaś, któ-rej spełnienie już się ogląda, nie jest nadzieją, bo jak można się jeszcze spodziewać tego, co się już ogląda? Jeżeli jednak, nie oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością tego ocze-kujemy.
Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, wie, że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Szczęśliwa Dziewico, która porodziłaś Pana,
błogosławiona Matko Kościoła,
Ty strzeżesz w nas Ducha
Twojego Syna, Jezusa Chrystusa.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
| EWANGELIA | J 19,25-27 |
Obok krzyża Jezusa stała Jego Matka
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Obok krzyża Jezusa stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.
Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto Matka twoja”.
I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Oto słowo Pańskie.